– مدیریت سرمایه کل در شرط بندی
– شناخت واریانس
– پیامدهای مختلف مربوط به سرمایه‌ی کل

مدیریت سرمایه کل در شرط بندی و آگاهی از واریانس جزو مهارتهای اساسی شرط بندان هستند. رابطه ی بین ضرایب، امتیاز و واریانس چیست؟ پیامدهای مربوط به سرمایه کل در ضرایب مختلف چیست؟ با ادامه مقاله همراه باشید.

با درک اینکه از یک سری شرط باید چه انتظاری داشته باشید، مدیریت سرمایه‌ی کل به شرط بند کمک میکند تا دچار سوگیریهای رفتاری مثل سوگیری اعتماد به نفس بیش از حد، سوگیری خود استنادی و توهم مهارت نشود، زیرا این سوگیریها در بلند مدت سود مورد انتظار را از این میبرد. این مقاله نشان میدهد که ضرایب، امتیاز و واریانس چه تعاملی با هم دارند و چطور در مدیریت سرمایه ‌ی کل به شرط بند کمک میکنند.

مدیریت سرمایه کل

مدیریت سرمایه کل و شناخت واریانس جزو مهارتهای ضروری برای هر شرط بندی هستند. از بازیکنان پوکر گرفته تا شرط بندان ورزشی، صفاتی که همه‌ ی شرطبندان موفق باید داشته باشند عبارت است از شناخت و بررسی امتیازشان، و نسبت دادن واریانس به خوش شانسی یا بد شانسی.

شرطی را در ضرایب ۲٫۰۰ در نظر بگیرید، که به معنای احتمال ۵۰% است (بدون حاشیه). اگر یک شرط بند بتواند دقیقا تشخیص دهد که احتمال واقعی ۵۲٪ است (قیمت واقعی ۱٫۹۲) ، بازده مورد انتظار برای هر شرطی که روی ضریب ۲٫۰۰ بسته شده باشد ۴% خواهد بود (۲٫۰/۱٫۹۲ – ۱). این همان “امتیاز” شرط بند است.

حالا فرض کنید یک شرط بند به سرمایه‌ی کل ۱۰۰ واحد شروع میکند و با یک واحد ثابت شرط بندی میکند. بعد از ۱۰۰ شرط سرمایه‌ی کل شرط بند بین ۰ تا ۲۰۰ واحد است، اما انتظار میرود که سرمایه اش ۱۰۴ واحد باشد – یعنی سود ۴ درصدی.

اگر این سناریو را ۱۰۰۰ بار شبیه سازی کنیم، میتوانیم تاثیر واریانس روی سرمایه‌ی کل شرط بند را در نمودار زیر ببینیم.

شناخت واریانس

با اینکه نتیجه‌ ی میانگین زیر افزایش چهار واحدی در سرمایه کل است، اما تفاوت بین بهترین (+۳۸ واحد) و بدترین (-۳۰ واحد) قابل توجه است. به عنوان یک شرط بند باید بدانید که واریانس چیست و بدانید که امتیاز ۴% نمیتواند تضمینی برای سود ۴% باشد.

با شبیه سازی این ۱۰۰ شرط، میتوان انتظار داشت که در ۹۰ درصد از مواقع بازده شرط بند بین -۱۲ واحد و +۲۰ واحد باشد. انتظار میرود که ۲۰% از مواقع ۱۰ واحد افت سرمایه (از سرمایه‌ی کل آغازین) رخ دهد، اما احتمال افت سرمایه‌ی ۲۰ واحدی فقط ۲% از مواقع است.

جالب است که، میتوان انتظار داشت که علیرغم امتیاز ۴ درصدی در هر شرط، در ۳۲% از مواقع شرط بند بعد از ۱۰۰ شرط ورشکست شود.

اگر امتیاز شرط بند را به ۱۰% افزایش دهیم (احتمال واقعی ۵۵٪ برای شرطبندی در ۲٫۰)، بعد از ۱۰۰ شرط بندی ۱۳% مواقع شرط بند میبازد.

شانس افت سرمایه‌ ی ۲۰ واحد یا بیشتر فقط ۰٫۴% است. البته هر چه امتیاز بالاتر رود، احتمال دور بد شرط بندی کم میوشد، اما اگر تعداد شرطبندی تا مثلا ۵۰۰۰ بالا رود چه اتفاقی می افتد. نمودار زیر اولین سناریوی بالا را نشان میدهد (احتمال درست ۵۲%، شرط بندی روی ضریب ۲٫۰) که ۱۰۰۰ بار شبیه سازی شده.

با اینکه بدترین نتیجه -۷۲ واحد است، فقط در ۲۸ شبیه سازی (۰٫۲۸%) بعد از ۵۰۰۰ شرط، شرط بند باخته است. در ۹۰% از شبیه سازی ها بازده بین +۸۲ واحد و +۳۱۴ واحد تولید شده است. این نشان میدهد که بازده سرمایه گذاری (ROI) بین ۱٫۶۴% و ۶٫۲۸% است.

اگر بجای شرط بندی روی ضریب ۲٫۰ روی شریب ۴٫۰ (احتمال ضمنی ۲۵%) شرط بندی شود این سناریو چه تغییری میکند؟ اگر احتمال درست را ۲۶% بدانیم (ارزش درست ۳٫۸۴۶)، بازده مورد انتظار برای هر شرط همچنان +۴% است (۴٫۰/۳٫۸۴۶-۱)، اما واریانس چه تغییری میکند؟

نمودارها چگونه مقایسه می شوند؟

با مقایسه دو نمودار، می بینیم که واریانس علیرغم اندازه یکسان شرط ، تعداد شرطها و بازده مورد انتظار، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. انحراف استاندارد بازده از ۱٫۴٪ به ۲٫۴٪ افزایش یافته است. دامنه نتایج شبیه سازی شده با شرط بندی روی ضریب ۴٫۰،  64٪  بزرگتر است و دامنه‌ی اطمینان ۹۰% نیز ۷۰% گسترده تر است، و ROI نیز بین ۰٪ و ۸٪ است.

در سناریوی اول، شرط بند فقط در ۲ تا از ۱۰۰۰ شبیه سازی هر ۱۰۰ واحد سرمایه ‌ی کل خود را میبازد (یعنی در ۰٫۰۲% از شبیه سازی ها). در دومی، در ۶٫۳% از شبیه سازی ها شرط بند میبازد. وقتی شرطبندی روی ضریب ۴٫۰ انجام میشود احتمال افت سرمایه‌ی ۵۰ واحد خیلی بیشتر از زمانی است که شرط بندی روی ضربی ۲٫۰ است (۲٫۰%).

در بدترین حالت شرط بندی روی ضریب ۴٫۰، تقریبا در سه بار کل سرمایه ی کل از بین میرود (-۲۷۶). این مثال نشان میدهد که وقتی اندازه شرط، تعداد شرطها و بازده مورد انتظار ثابت باشد، با افزایش ضرایب واریانس هم بیشتر میشود.

به این ترتیب، بین شرط بندانی امتیاز یکسانی داشته باشند، شرط بندان آندرداگ ، نسبت به شرط بندان محبوب، نوسان بیشتری در سرمایه‌ ی کل تجربه میکند.

با توجه به اینکه شاید ماه ها یا حتی سالها طول بکشد که یک شرط بند ورزشی ۵۰۰۰ شرط ببندد، شناخت پیامدهای مربوط به سرمایه کل در هنگام بستن تعداد کمی شرط مهم است. فرض کنید یک شرط بند در ضریب ۲٫۰ چهار درصد امتیاز دارد، و با ۱ واحد ثابت شرط بندی میکند. نمودار زیر، بر اساس ۱۰۰۰۰ شبیه سازی، شانس افت سرمایه در سرمایه ی کل این شرط بند را برای یک مجموعه ی ۱۰۰ الی ۱۰۰۰ شرطی نشان میدهد.

با ۱۰۰۰ شرط در ضریب ۲٫۰ و امتیاز ۴%، شانس افت سرمایه ی مشخص به حد بالای آن نزدیک میشود، مخصوصا برای افت سرمایه های کوچکتر. هر چه امتیاز شرط بند افزایش پیدا کند، شانس افت سرمایه ی خاص کمتر میشود. نمودار زیر بر اساس ۱۰۰۰۰ شبیه سازی این احتمال را برای ۱۰۰۰ شرط که با ضریب ۲٫۰ بسته شده اند را نشان میدهد.

برای مثال، با امتیاز ۴%، شانس افت سرمایه ی ۲۰ واحدی در ۱۰۰۰ شرطی که روی ضریب ۲٫۰ بسته شده ۱۷٫۴% بود. اما شانس افت سرمایه ی ۲۰ واحدی در ۱۰۰۰ شرط  اینچنینی یا بیشتر، فقط ۲٫۸% بود. درک این تفاوت نشان میدهد که شرط بند با نگاهی به واریانس کوتاه مدت، ببیند که در بلند چه امتیازی خواهد داشت.

پیامدهای مختلف مربوط به سرمایه کل

اگر اندازه و امتیاز شرط را ثابت نگه داریم اما ضرایب آن متفاوت باشد، چه پیامدهایی برای سرمایه کل دارد؟ نمودار زیر احتمال افت سرمایه های مختلف را برای ۱۰۰۰ شرط ۱ واحدی در ضرایب مختلف و امیتاز ۴% نشان میدهد. هر ۱۰۰۰ شرط ۱۰۰۰۰ بار شبیه سازی شد.

به یاد بیاورید که هنگام شرط بندی در ضریب ۲٫۰، احتمال افت سرمایه‌ی ۲۰ واحدی در ۱۰۰۰ شرط ۱۷٫۴% بود. احتمال افت سرمایه‌ ی ۲۰ واحدی در ضریب ۵٫۰ فقط تا زیر ۶۰% افزایش پیدا میکند. وقتی مبلغ گذاری، امتیاز و بازده مورد انتظار یکسان باشد، محبوب ها یا لانگ شات ها از نظر واریانس پیامدهای بسیار مختلفی برای سرمایه‌ی کل خود تجربه میکنند.

بنابراین اگر بدانید چه نوع شرط بندی هستید، میدانید که چطور باید با نوسانات اجتناب ناپذیری که تجربه میکنید برخورد کنید.

برای تعیین کمیت این واریانس ، یک سری از ۱۰۰۰ شرط را دوباره در نظر بگیرید. با ضرایب مختلف (احتمال ضمنی ۱۰ الی ۹۰ درصد) و امتیاز مختلف، نمودار زیر انحراف استاندارد بازده را نشان میدهد.

به وضوح می بینیم که واریانس با افزایش ضریب (یا کاهش احتمال ضمنی) زیاد میشود. با توجه به نمودار بالا، انحراف استاندارد ۱۰۰۰ شرط ۱ واحدی با امتیاز ۱۰% و ضریب ۵٫۰۰،  6.5% استدرحالی که با ضریب ۲٫۵% برابر با ۱٫۶۷ است. در هر دو مورد بازده مورد انتظار +۱۰۰ واحد است (+۱۰%).

نتیجه جالب اینجاست که برای ضرایب کمتر از ۲٫۰۰، هر چه امتیاز بالا برود (و در نتیجه بازده مورد انتظار هم بالا برود)، انحراف استاندارد کم میشود. پیدا کردن امتیاز رو به افزایش در ضرایب کمتر از ۲٫۰۰ نه تها موجب افزایش بازده مورد انتظار میشود بلکه واریانس هم کم میشود.

خلاصه‌ی آنچه که باید از داده ها بدانید

این مقاله رابطه‌ی بین ضرایب، امتیاز و واریانس را به شبیه سازی مجموعه ای از شرطهایی که امتیاز مثبت دارند ببرسی کرده است.

با اینکه اگر امتیاز و تعداد شرطها بیشتر باشد احتمال بدشانسی هم بیشتر میشود اما شرط بندان ورزشی باید بدانند که چه نوع شرط بندی هستند و بتوانند امتیاز خود را تعیین کنند.

به این ترتیب در طول ضرر کردن های خود کمتر مایوس میشوند و در صورت برد هم دچار سوگیری اعتماد به نفس بیش از حد نمیشوند.

شاید یک شرط بند در زمان شرط بندی امتیاز دقیق خودش را نداند اما مقالات قبلی پیناکل توضیح میدهند که چرا باید از ارزشگذاری پایانی پیناکل به عنوان مقیاسی برای ارزشگذاری درست استفاده کنید.

اگر ارزشگذاری پایانی همیشه شکست بخورد، حاشیه های پایینوان ایکس بت نشان میدهد که احتمال دارد یه شرط بند در بلند مدت بازده مثبتی داشته باشد. اما اگر شرط بند بتواند در ارزشگذاری پایانی وان ایکس بت در بلند مدت در وان ایکس بت سودآوری داشته باشد این مساله نشان میدهد که او متوجه یک ناکارآمدی شده که بازار نمیتواند آن را درست کند. سیاست وان ایکس بت این است که به برنده ها خوش آمد میگوید و این اطمینان را میدهد که امتیاز تا هر زمانی که باشد در اختیار شرط بند باقی میماند.

بهترین ضرایب آنلاین رویدادهای ورزشی را دروان ایکس بت ببینید.

منبع مقاله : پیناکل

ترجمه اختصاصی از فوتبالی